Ik ben jouw spiegel. Maar wat betekent dat eigenlijk?

Iemand een spiegel voorhouden. Dat associeren we zelden met iets positiefs.

Meestal gaat het over iemand die haar eigen slechte eigenschappen niet ziet. Of gedrag veroordeelt terwijl ze zich daar ongemerkt zelf schuldig aan maakt.

Als vrouw hebben we sowieso een gemengde relatie met spiegels.

Hebben we te vaak ervaren dat onze innerlijke criticus tegen ons begint te tetteren zodra we ervoor staan.

Tegelijkertijd hebben we allemaal spiegels nodig. Ze laten ons dingen zien die we niet zelf kunnen zien.

Blinde vlekken, schaduwen, conditionering... of je rok niet in je onderbroek zit als je naar de wc geweest bent.

Maar in de juiste spiegel zie je ook de krachtige kanten die je van jezelf voor lief neemt.

Wordt het ineens heel helder wat jouw genius is en waarom dat zo uniek is.

Blijkt achter jouw 'ik heb maar een aantal modaliteiten bij elkaar gemikt en doe veel op gevoel en intuïtie' aanpak een waanzinnig effectieve methode te zitten.

Waarschijnlijk is dit het soort spiegel dat jij voor je klanten bent. Eentje die alle kanten kan teruggeven. Vol compassie, eerlijk, opbouwend.

Wat zou het betekenen voor jou als coach als je zelf ook zo’n spiegel had?